هنر نیوز - چرا سینمای ایران فیلم جاده‌ای کم دارد؟

پیمان عباس‌زاده معتقد است فیلم جاده‌ای اساسا در سینمای ایران کم ساخته شده است و یکی از دلایل این اتفاق، دشواری ساخت آن است.

به گزارش هنرنيوز ،‌پیمان عباس‌زاده، مدیر تصویربرداری فیلم سینمایی «آبی روشن» از محصولات سازمان اوج، همزمان با اکران عمومی فیلم در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره همکاری با بابک خواجه‌پاشا کارگردان این فیلم، گفت: سابقه دوستی من و بابک خواجه‌پاشا به سال‌های قبل بازمی‌گردد. پیش از این پروژه در تدارک آماده‌سازی مقدمات برای ساخت فیلم دیگری بودیم که فیلمنامه «آبی روشن» به او پیشنهاد شد. بعدتر هم همکاری در این پروژه از طرف بابک خواجه‌پاشا و آقای میری تهیه‌کننده فیلم به من پیشنهاد شد. وی افزود: وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم حس و حال فیلمنامه از جنس همان فضایی است که من آنرا دوست دارم و نسبت به آن احساس قرابت کردم. فضای فیلمنامه «آبی روشن» فضایی عارفانه و در عین حال عاشقانه بود که شخصا این فضاها را بسیار دوست دارم. البته منظورم از فضای عاشقانه هم بیشتر یک عاشقانه معرفتی و شناختی است. از این بابت خط داستانی فیلم برایم جذابیت داشت. عباس‌زاده در ادامه گفت: داستان «آبی روشن» درباره فردی است که عاشق خادمی امام رضا (علیه السلام) است و حالا خودش گرفتار چالش‌هایی شده است. این فرد در مسیری که پیش رو دارد، یک خالص‌سازی را تجربه می‌کند تا به عشق خود برسد. گویی در مسیر حرکت این فرد باید شاهد این خالص‌سازی می‌بودیم. حس می‌کردم این کاراکتر باید در این مسیر آنقدر به خلوص برسد تا لیاقت آن عشق نهایی را به دست بیاورد. این مسیر برایم بسیار جذاب بود. این مدیر فیلمبرداری گفت: فارغ از این خط داستانی، فضای ذهنی بابک خواجه‌پاشا در فیلمسازی هم همواره برایم قابل‌احترام، جذاب و دوست‌داشتنی است. می‌دانستم او بدون‌دلیل سراغ ساخت یک داستان نمی‌رود. می‌دانستم حتما با این داستان ارتباط برقرار کرده است. از طرف دیگر دانش و بینش کارگردانی او هم برایم اثبات‌شده بود و باور کامل به او داشتم. به همین دلایل می‌خواستم این همکاری شکل بگیرد و بعدتر هم احساس کردم این همکاری چقدر ارزشمند بود. عباس‌زاده درباره اینکه آیا می‌توان «آبی روشن‌» را یک فیلم معناگرا دانست؟ گفت: قطعا این فیلم از هر بعدی که به آن نگاه کنیم، یک اثر معناگرا محسوب می‌شود. فارغ از اینکه این کاراکتر به کجا می‌خواهد برسد، حتی اگر مقصدش کلیسا یا کنیسه هم بود، سفری معنایی را طی می‌کند. قطعا برای ما این معنا در امام رضا (علیه السلام) متبلور می‌شود اما اگر جهانی‌تر به موقعیت این کاراکتر نگاه کنیم، بازهم این فیلم می‌تواند روی مخاطب خودش تأثیر داشته باشد. حتی تماشاگری که در یک کشور دیگری و خارج از فضای فرهنگی ما این فیلم را تماشا کند، احساس می‌کنم می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. فکر می‌کنم مخاطب خارجی هم می‌تواند متوجه فضای معنوی حاکم بر فیلم شود. وی افزود: آنچه مخاطب از فیلم دریافت می‌کند این است که رسیدن به مقصدی به نام «مشهد» برای کاراکتری که در یک روستای دورافتاده زندگی می‌کند، آنقدر مهم است که حاضر است هر اتفاقی را به‌جان بخرد تا به هدفش برسد. در این مسیر هم آنقدر بالا و پایین می‌شود تا با تمیزی و پاکی کامل به مقصد برسد. مدیر فیلمبرداری «آبی روشن» درباره تعدد لوکیشن‌های فیلم و چالش‌های کار در فضای غیرشهری گفت: بالاخره این جنس فیلم سختی‌های خاص خودش را دارد. فیلم جاده‌ای اساسا در سینمای ایران کم ساخته شده است و نمونه‌های بسیار کمی را در ذهن داریم. یکی از دلایل این اتفاق، دشواری ساخت آن است. همین فیلم بالغ‌بر ۵۸ لوکیشن داشت و این یعنی حداقل ۵۸ بار جابه‌جایی کل تیم تولید. وی افزود: وقتی گروه تولید یک فیلم، به‌طور مثال در فضای یک خانه به یک فضای بصری و لحن روایت‌گری می‌رسد، می‌داند که حداقل ۲۰ دقیقه از فیلم قرار است در همین لوکیشن روایت شود. در این کار اما قرار بود ۵۸ بار این فرآیند را طی کنیم و به زبان یکسانی برای فضاسازی و لحن روایت برسیم. در یک لوکیشن فضای بارانی داشتیم و در لوکیشن دیگر با چالش‌های دیگری مواجه می‌شدیم. هر یک از این موقعیت‌ها مستلزم بازتعریف فضای بصری بود. در نهایت هم باید این فضای بصری به گونه‌ای شکل می‌گرفت که بیننده از آن لذت ببرد.