http://www.honarnews.com/theaterMusic Tue, 03 Dec 2024 05:04:32 GMT استوديو خبر (سيستم جامع انتشار خبر و اتوماسيون هيئت تحريريه) نسخه 3.0 http://www.honarnews.com/skins/default/fa/normal/ch01_newsfeed_logo.gif http://www.honarnews.com/ 100 70 fa نقل و نشر مطالب با ذکر نام هنر نیوز آزاد است. Tue, 03 Dec 2024 05:04:32 GMT تئاتر و موسیقی 60 http://www.honarnews.com/vdcgw39y.ak9yz4prra.html به گزارش هنرنيوز و به نقل از روابط عمومی نوزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت، جدول زمان بندی اجراهای مسابقه تئاتر صحنه ای نوزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت به میزبانی شهرهای اصفهان، گرگان، شهر کرد، زاهدان، تهران، اهواز، شیراز، رشت، ایلام، ارومیه و قم به تفکیک تاریخ برگزاری ، محل اجرا و زمان اجرای آثار پیش روی مخاطبان قرار گرفت. براساس برنامه ریزی‌های انجام گرفته، برنامه زمان بندی اجرای آثار شرکت کننده در مسابقه تئاتر صحنه‌ای جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت که در قالب اجرای عمومی پیش روی مخاطبان گذاشته خواهد شد، به ترتیب تاریخ اجرای نمایش ها به شرح زیر اعلام شده است: ۱- دوشنبه ۲۸ آبان تا سه شنبه ۱۳ آذر - «تالار هنر» اصفهان – ساعت ۱۹ : نمایش « چند گرگ از عروسی مادرم ماه جان» به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی احسان جانمی ۲ - جمعه ۲ آذر تا جمعه ۹ آذر – «تالار فخرالدین اسعد گرگانی» گرگان - ساعت ۱۹: نمایش «مولن روژ» به نویسندگی رضا پورتراب زاده، یاسمن ناسخی و کارگردانی رضا پور تراب زاده ۳ - جمعه ۲ آذر تا شنبه ۱۷ آذر – «تماشاخانه مهر» شهرکرد – ساعت ۱۹ : نمایش «نمیشناسیم ای دوست» به نویسندگی محمدرضا سمیع و کارگردانی ملیحه سلیمانی ۴ - شنبه ۳ آذر تا شنبه ۱۷ آذر – تالار «نخل آفتاب» زاهدان – ساعت ۱۸:۳۰: نمایش « هیله» به نویسندگی محسن عظیمی و کارگردانی مسعود نوری ۵ - دوشنبه ۵ آذر تا جمعه ۲۳ آذر – سالن اصلی «تالار مولوی» تهران – ساعت ۱۸:۳۰ : نمایش « گاراژ » به نویسندگی کیانوش ایازی، عرفان پور محمدی و کارگردانی کیانوش ایازی ۶ - دوشنبه ۱۲ آذر تا شنبه ۲۴ آذر - «پلاتو ماه حوزه هنری» اهواز – ساعت ۲۰ : نمایش «اگرسور»، به نویسندگی و کارگردانی علی ارجمندنیا ۷ - دوشنبه ۱۲ آذر تا دوشنبه ۲۶ آذر – سالن «امین تارخ» شیراز – ساعت ۱۸:۳۰: نمایش «بی دوران» به نویسندگی و کارگردانی مسعود احمدی ۸ - جمعه ۱۶ آذر تا جمعه ۳۰ آذر – مجتمع فرهنگی هنری «فرشچیان» اصفهان – ساعت ۲۰ : نمایش « لجن خوار» به نویسندگی خسرو امیری و کارگردانی ویدا موسوی ۹ - شنبه ۱۷ آذر تا چهارشنبه ۲۸ آذر – تالار «ماه» اصفهان – ساعت ۱۸:۳۰ : نمایش « زندگی میان آتش » به نویسندگی اصغر خلیلی و کارگردانی رزا ماندنی ۱۰- یکشنبه ۱۸ آذر تا چهارشنبه ۱۲ دی – تالار«قشقایی» مجموعه تئاترشهر تهران – ساعت ۱۸ : نمایش «پروانه بر ناقوس»، به نویسندگی فارس باقری و کارگردانی علی افشار ۱۱ - یکشنبه ۱۸ آذر تا چهارشنبه ۱۲ دی – تالار«قشقایی» مجموعه تئاترشهر تهران – ساعت ۲۰ : نمایش «خون خفته» به نویسندگی علیرضا قاسمی و کارگردانی مهیار رضاخانی ۱۲ - پنجشنبه ۲۲ آذر تا پنجشنبه ۶ دی – تالار مرکزی رشت – ساعت ۱۹ : نمایش « کت cat » به نویسندگی و کارگردانی مجید کاظم زاده مژدهی ۱۳ - یکشنبه ۲۵ آذر تا یکشنبه ۹ دی – تماشاخانه «مهر» شهر کرد – ساعت ۱۹ : نمایش « کاست محزون» به نویسندگی و کارگردانی مسلم سلیمانیان ۱۴ - دوشنبه ۲۶ آذر تا یکشنبه ۹ دی – تماشاخانه «نارون» رشت – ساعت ۱۸ و ۲۰: نمایش «خالکوب» به نویسندگی و کارگردانی مهرداد بخشی ۱۵- جمعه ۳۰ آذر تا چهارشنبه ۵ دی – سالن «مهر» حوزه هنری تهران – ساعت ۱۹ : نمایش «چه کسی؟» به نویسندگی و کارگردانی امیر عباس زاده ۱۶- جمعه ۷ دی تا سه شنبه ۱۱ دی – پلاتو «استاد باسره» ایلام – ساعت ۱۹:۳۰ : نمایش «چه کسی؟» به نویسندگی و کارگردانی امیر عباس زاده ۱۷ – شنبه ۱ دی تا جمعه ۷ دی – مجموعه تئاتر شهر» ارومیه – ساعت های ۱۶:۳۰ و ۱۸:۳۰ : نمایش «با من بمان» به نویسندگی و کارگردانی پدرام رحمانی ۱۸ – شنبه ۱ دی تا پنجشنبه ۲۰ دی – تالار «فرهنگ و هنر» قم – ساعت ۱۹ : نمایش «هر هفت دقیقه» به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا شاهمردی ۱۹- چهارشنبه ۵ دی تا پنجشبه ۲۰ دی – تالار «مولوی» تهران – ساعت ۱۸:۳۰ : نمایش «ماه گرفتگی» به نویسندگی علی میرزا عمادی و کارگردانی سیامک زین الدینی ۲۰ – جمعه ۱۴ دی تا پنجشنبه ۲۷ دی – تالار «قشقایی – تئاتر شهر» تهران - ساعت ۱۸ : نمایش «دیفن هیدرامین» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا معروفی «پرداختن به سیره زندگی و مبارزات شهدا و رزمندگان انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، دفاع از حرم و محور مقاومت»، «پرداختن به عملیات ها و رخدادهای مهم دفاع مقدس، دفاع از حرم و محور مقاومت»، «پرداخت به نقش تاریخی و ارزشمند زنان و مادران در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس»، «پرداختن به نقش شهدای مدافع امنیت با نگاه ویژه به شهدای سال ۱۴۰۱ ، حوادث تروریستی شاه چراغ و مجلس شورای اسلامی »، «مقاومت ، ایستادگی و مظلومیت مردم فلسطین به ویژه وقایع اخیر غزه »، «پرداخت نمایشی به حماسه طوفان الاقصی و حماسه وعده صادق » و «پرداختن به شخصیت های مهم مبارز تاریخ معاصر ایران و جهان و ایستادگی آنها در برابر استکبار، استعمار و استبداد» نیز از اولویت های موضوعی فراخوان جشنواره در بخش «مسابقه تئاتر صحنه ای» این دوره بوده که قرار است در قالبی متفاوت تر از دوره های گذشته برگزار شود. نوزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت پاییز و زمستان سال ۱۴۰۳ به دبیری محمد کاظم تبار توسط انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح در تهران و شهرهای مختلف کشور میزبان مخاطبان و هنرمندان شرکت کننده خواهد بود. ]]> تئاتر و موسیقی Mon, 25 Nov 2024 08:09:15 GMT http://www.honarnews.com/vdcgw39y.ak9yz4prra.html http://www.honarnews.com/vdcgnn9y.ak9yy4prra.html به گزارش هنرنيوز ، بسياري از علاقه مندان به حوزه موسيقي در آذرماه 1403، برای نخستین بار در تاریخ برگزاری نمایشگاه های صنعت موسیقی در ایران با غرفه ای متفاوت و ویژه اي به نام « غرفه سه تار»در برج ميلاد مواجه شدند. غرفۀ سه تار به مديريت استاد محمود صادق محمدی با ارائۀ یکی از ساخته های ایشان ، شکلی جدید و خلاقانه اي از عرضۀ نمایشگاهی را به علاقه مندان موسيقي ارائه كرده بود. وي که همواره در سه تارسازی ایران به داشتن سازهای خاص و خوش صنعت و خوش صدا شهرت دارد این بار نیز یکی از ساخته های خود را در اين نمایشگاه و در اين غرفه خاص به نمايش گذاشته بود و اين امر نيز موجب شد تااين غرفۀ به اثری هنری تبدیل شود و توجه بسیاری از بازدید کنندگان را به خود جلب و اعتبار بخشي افزونتري را براي شأن و منزلت ساز سه تار ايجاد كرده بود. ]]> تئاتر و موسیقی Sat, 23 Nov 2024 08:45:19 GMT http://www.honarnews.com/vdcgnn9y.ak9yy4prra.html http://www.honarnews.com/vdchqmnw.23nw6dftt2.html به گزارش هنرنیوز ، مقوله «هنر» همواره در تمام کشورها واسطه‌ای برای ارتقای کیفی «فرهنگ» مردم آن جامعه است. اما کدام هنرها می‌توانند برای این ارتقاء موثر واقع شوند؟ باید گفت تمام هنرها این قابلیت را دارند؛ اما موضوع صرفا هنرمندان نیستند و آن سوی این تعامل دو سویه و حتی چند سویه حمایت‌های دولتی است؛ به خصوص در رابطه با هنرهای پر مخاطب‌تر و البته پر هزینه‌تر. زمانی که از هنرهای عامه پسند صحبت به میان می‌آید، معمولا «سینما» و «موسیقی» را به یاد می‌آوریم، اما «تئاتر» نیز در همین دسته می‌گنجد؛ هرچند که نسبت به هنرهایی چون «سینما» و «موسیقی»، خاص‌تر است و مخاطبان کمتری دارد؛ درست مانند موسیقی سنتی که نسبت به موسیقی‌های عامه‌پسندتری چون «پاپ»، تعداد مخاطبان کمتری دارد. اما همین موضوع شاید بهانه‌ای برای توجه کمتر به این دسته از هنرها باشد. تئاتر طی سال‌ها و دهه‌های گذشته به لحاظ قانونی و نوع سیاست‌گذاری‌ها مسیری پر فراز و نشیب را پیموده است. در هر دولت جدید، مدیرانی که شاید برخی از آنها تخصصی هنری و تئاتری ندارند، جذب بدنه وزارت ارشاد و اداره کل هنرهای نمایشی شده‌اند و برای بهبود اوضاع تئاتر و هنرمندان این عرصه، برنامه‌هایی را در دستور کار قرار داده‌اند. با اینکه تلاش‌هایی از این دست وجود داشته؛ اما تئاتر همچنان از کمبودهای مالی و معنوی بسیار رنج می‌برد. باید گفت نمی‌توان مسئول تمام مشکلات تئاتر و تداوم آنها را صرفا اداره کل هنرهای نمایشی دانست. دستگاه بالاتری به نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وجود دارد که اداره کل هنرهای نمایشی بخشی از آن حساب می‌شود. البته معاونت هنری هم نهادی است که به لحاظ اداری بین اداره کل هنرها نمایشی و وزارت ارشاد قرار دارد. در اغلب موارد این وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که باید با تدوین قوانین و تخصیص بودجه بیشتر تئاتر را از وضعیت بحرانی برهاند. اما آیا در تمام این سال‌ها با وجود همه تلاش‌ها تئاتر کشور اوضاع بهتری پیدا کرده است؟ باید گفت خیر. پاسخ مثبت نیست و هر اتفاق رخ داده قبلی نیز کافی و وافی نبوده است. باز باید پرسید دولت‌ها و دستگاه‌های فرهنگی اصلی چقدر می‌توانند در بهبود وضعیت فعلی تئاتر مفید باشند؟ به عبارتی دولت و کابینه‌اش، همچنین اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس تا چه حد می‌توانند به صورت عملی و واقعی در بهبود وضعیت تئاتر و دیگر هنرها مفید باشند؟ امیر دژاکام را باید یکی از نویسندگان، کارگردانان و مدرسانی دانست که همواره و در همه دولت‌ها نسبت به شرایط موجود و قوانین و سیاست‌های فرهنگی و اجرایی تئاتر، انتقاد داشته است. او که معمولا همواره کار و پروژه‌ای را در دست دارد، درباره تمام موضوعات ذکر شده با ایلنا گفتگو کرد. برخی از مدیران کل و تعدادی از کارشناسان و عده‌ای از سیاست‌گذاران تئاتر را با تمام ویژگی‌هایش، نمی‌شناسند! اگر به چنین افرادی بگویید تئاتر را تعریف کنید و هدف از آن را بیان نمایید، به گمانم آنها مطلقا نمی‌توانند تعریف درستی از این هنر ارائه کنند و نمی‌دانند چه اهدافی در کار است! آخرین باری که با خبرگزاری ایلنا گفتگو کردید؛ دوران کرونا بود و شما در آن مقطع بحرانی، موضوعاتی را مطرح کردید که اغلب آن خواسته‌ها عملی نشدند. حال با وجود دولت جدید، در عرصه تئاتر بیان چه خواسته‌ها و مطالباتی را ضروری می‌دانید؟ بدون شک سیاست‌گذاری درست می‌تواند برای تئاتر کل کشور منجر به نتایج بسیار درخشان شود. در مقابل سیاست‌گذاری‌های غلط می‌تواند مصیبت‌های بسیار زیادی را به بار آورد؛ کما اینکه به بار آورده است. خیلی شفاف بگویم برخی از مدیران کل و تعدادی از کارشناسان و عده‌ای از سیاست‌گذاران تئاتر را با تمام ویژگی‌هایش، نمی‌شناسند! اگر به چنین افرادی بگویید تئاتر را تعریف کنید و هدف از آن را بیان نمایید، به گمانم آنها مطلقا نمی‌توانند تعریف درستی از این هنر ارائه کنند و نمی‌دانند چه اهدافی در کار است! به هرحال اگر پیش‌تر میزگردهای فرهنگی کاندیداهای ریاست جمهوری را دیده باشید، متوجه می‌شوید که کلا دولتمردان خیلی درگیر فرهنگ و هنر نیستند. تنها هنری که کاندیداها در برنامه‌ها به آن اشاره کردند فقط، سینما بود. در این میان گویا نه تئاتر و نه موسیقی و نه هنرهای دیگر به لحاظ فرهنگی اهمیتی ندارند. لااقل ظواهر امر گواهی بر این نگرش است. به هر حال در رابطه با تئاتر سیاست‌های بسیار غلطی وضع و گذاشته شده که استدلال‌هایی بسیار سطحی دارند. در رابطه با آنها باید گفت؛ «خود گویم و خود خندم؛ که من مرد هنرمندم»! موضوع این است که هیچوقت به مخالفان اجازه اظهار نظر نمی‌دهند! با همه این‌ها، در بهبود اوضاع قدم اول چیست و باید از کجا شروع کرد؟ اول از همه باید ببینیم هدف از تولید تئاتر چیست؟ آیا هدف از تولید تئاتر سرگرمی است؟ تبلیغ است؟ آموزش است؟ واقعا هدف از تولید و اجرای تئاتر چیست؟ یا چه مواردی است؟ پس هدف چیست؟ هدف از تئاتر آموزش نیست، چون سیستم‌های آموزشی کشور کار خودشان را می‌کنند. تئاتر تبلیغ هم نیست چون رسانه‌های تبلیغی در حال انجام کارهای خودشان هستند. تئاتر کرسی فلسفه هم نیست، چون چنین کرسی‌ای همواره در دانشگاه‌ها تشکیل می‌شود. یعنی تئاتر سرگرمی است؟ خیر تئاتر سرگرمی هم نیست. چون تعداد رسانه‌های سرگرم کننده بسیار زیاد است. پس در نهایت تئاتر چیست؟ تئاتر از تمام مواردی که گفتم فراتر است. تئاتر هنری برای فهم مشترک یک ملت است. این یعنی قرار گرفتن در یک تجربه مشترک و رسیدن به فهمی مشترک. همه ما درون سالن می‌نشینیم و یک تجربه مشترک را از سر می گذرانیم، درست است؟ البته تقریبا و نسبتا به یک فهم مشترک می‌رسیم. این تفکر و تجربه جمعی در اغلب هنرها اتفاق نمی‌افتد! مگر سینما. چنین چیزی در سینما و رمان ممکن است؛ اما توجه داشته باشید که آنها با واسطه‌اند؛ اما تئاتر هنری بی‌واسطه است. من از شما سوال می‌کنم که نتایج حاصل از فهم مشترک چیست؟ کمترین و کوتاه‌ترین پاسخ این است که بگوییم می‌توانیم به این واسطه در مدت زمانی نه چندان کوتاه فرهنگ کشور را ارتقاء دهیم و به آگاهی مردم بیفزاییم. ما با رسیدن به فهم مشترک در تمام زمینه‌ها به یک صلح معنوی سوق پیدا می‌کنیم. زمانی که هماهنگی، همراهی و هم دلی داریم، قاعدتا اتفاق بهتری رخ خواهد داد. زمانی که در خانواده به یک فهم مشترک برسیم. زمانی که در آموزش به چنین فهمی برسیم، یا زمانی که در رابطه با برخورد دانشجو و استاد به فهمی مشترک برسیم. یا شما حساب کنید اگر در برخورد پلیس با یک متهم یا در برخورد قاضی با مجرم به فهمی مشترک برسیم. اگر چنین باشد و چنین روالی وجود داشته باشد، از محضر استراتژیک منافع بسیار زیادی برای ما حاصل می‌شود. باید بدانیم که این منافع در هیچ کجای دیگر به دست نخواهد آمد. این منافع در بلند مدت و حتی در طولانی مدت از لحاظ مالی به ما کمک می کند. اما باید بگویم متاسفم، متاسفم، متاسفم! (از شما می‌خواهم هر سه بارش را بنویسید)، متاسفم که تئاتر را با پیتزا فروشی یکی کرده‌اند. تئاتر به جایی رسیده که شب دخلش را محاسبه می‌کنند. صبح تا شب دخل تئاتر را محاسبه می‌کنند! فرهنگسراها از بچه‌ها کرایه اجرا می‌گیرند! سالن‌ها از تئاتری‌ها کرایه می‌گیرند! مرکز هنرهای نمایشی از گیشه‌ها درصد می‌گیرد! چرا باید اینطور باشد؟! شما حساب کنید تماشاخانه‌ای چون «ایرانشهر» هم از اهالی تئاتر درصد می‌گیرد؛ و باقی سالن‌ها هم همینطور. نباید به بچه‌های تئاتر پول بدهند، بلکه باید برای بلیت تئاتر هزینه کنند. باید برای بلیت تئاتر پول بدهند. باید مثلا اینگونه باشد که تماشاگر برای هر بلیت بیست هزار تومان هزینه کند. بله همه این موارد متاسفانه وجود دارد. در گذشته اینطور نبود و تئاتری‌ها بدون هیچ هزینه‌ای، اثری را روی صحنه می‌بردند؛ هرچند این رویه نیز اشکالات خودش را داشت؛ مثلا تعداد سالن‌ها کم بود و به تئاتر شهر و مولوی و چند تماشاخانه دیگر محدود بود؛ اما لااقل اینطور نبود که تئاتر هنری عملا هنری بر مبنای سرمایه‌داری باشد. بله چنین رویه‌ای وجود داشت. الان اینطور نیست. من می‌گویم نباید به بچه‌های تئاتر پول بدهند، بلکه باید برای بلیت تئاتر هزینه کنند. باید برای بلیت تئاتر پول بدهند. شما فرض کنید ما تئاتری داریم که صد نفر تماشاگر دارد. باید مثلا اینگونه باشد که تماشاگر برای هر بلیت بیست هزار تومان هزینه کند و از آن طرف دولت دویست تومان روی این بیست تومان بگذارد و آن را به تئاتر بدهد. این مسئله هم ساز و کار خودش را دارد و متخصصان راهش را می‌دانند که تمام مبلغ بر چه اساس جلوی گیشه پرداخته شود. به همین راحتی؟ بله در این صورت همه چیز شفاف و روشن خواهد بود. به این ترتیب تئاترهای ما مخاطب خواهند داشت و از طرفی جلوی صرف بودجه‌های الکی گرفته می‌شود و مبالغ زیادی به دیگران داده نخواهد شد! کما اینکه الان نمایش‌هایی داریم که از برخی مراکز بیست میلیارد و سی میلیارد بودجه می‌گیرند! در کشورهایی که صاحب فرهنگ هستند می‌بینیم این شهرداری‌ها هستند که از تئاتر حمایت می‌کنند؛ حتی فراهم کردن ساختمان‌های تئاتر و امکانات این چنینی نیز به عهده شهرداری‌هاست. ما در ایران به گروه تئاتر می‌گوییم شما در فلان سالن این تعداد اجرا بروید و ما از شما بیست درصد مبلغ را دریافت می‌کنیم! اصلا این سرمایه کلان و مبهم به طرز عجیبی تئاتر ما را فرا گرفته است. قبلا فقط در نحوه برگزاری کنسرت‌ها شاهد این حمایت‌های مبهم و پول پاشی‌های بی حساب و کتاب بودیم. شما حساب کنید یک هنرپیشه که مدتی بیکار بوده می‌آید و به مدت چند روز، مثلا چهار، پنج روز تئاتری را تمرین می‌کند و بعد هم روی صحنه می‌رود. واقعا در کشورهای دیگر اینطور نیست. در کشورهایی که صاحب فرهنگ هستند و به این مقوله اهمیت می‌دهند، می‌بینیم که این شهرداری‌ها هستند که از تئاتر حمایت می‌کنند. حتی فراهم کردن ساختمان‌های تئاتر و امکانات این چنینی نیز به عهده شهرداری‌هاست. اجراها هم همینطور. آنها از مراکز تئاتر هم حمایت می‌کنند. ما چه می‌کنیم؟ ما به گروه تئاتر می‌گوییم شما در فلان سالن این تعداد اجرا بروید و ما از شما بیست درصد مبلغ را دریافت می‌کنیم! یا می‌گویند سی یا چهل درصد مبلغ فروش را از شما می‌گیریم! یعنی اینکه اداره کل هنرهای نمایشی و سالن‌ها، این درصد گرفتن را حمایت می‌دانند! حال هرچه درصد کمتری از یک گروه دریافت شود یعنی حمایت ها بیشتر بوده است! بله و خب اینگونه است که تئاتر به سرگرمی تبدیل می‌شود. و در همین رویه است که تئاتری که باید به یک تجربه مشترک منتهی شود، به یک «واریته» و «شو» تبدیل می‌شود. که عده‌ای هنرپیشه سلبریتی بیایند و حرف بزنند و خواننده‌ای بیاید و آواز بخواند و دکلماسیون کند. مشکلتان با سلبریتی‌هاست؟ من می‌گویم چقدر خوب است که سلبریتی‌ها بزرگان ما را در نظر داشته باشند. اما بزرگان تئاتر در میانه میدان نیستند. سال‌هاست که نیستند. بله. واقعیت این است که ما دیگر آقای اکبر رادی نداریم و اسماعیل شنگله و محمود استاد محمد دیگر نیستند. می‌دانید مشکلات دیگری وجود دارند که همگی جدی هستند. مثلا اینکه چرا هنرمندان تئاتر به طور درست و دقیق دسته‌بندی نشده‌اند. چرا تئاتر ما (بخصوص در شهرستان‌ها همچنان) دچار مشکلات زیر ساختی است. اصلا چرا آماری درست از تئاتری‌های کل کشور در دست نیست؟ اینکه چه تعداد از آنها کار حرفه‌ای می‌کنند سوال دیگری است که پاسخی ندارد. یا مثلا نحوه دستمزدها و قراردادها. متاسفانه تئاتر با مشکلات عدیده‌ای روبروست. اینکه چرا بزرگان تئاتر دیگر فعالیتی ندارند سوالی بسیاری جدی است. بله همه موارد مطروحه توسط شما دست است. ولی اینکه بزرگان کار نکنند به این معناست که جریانی وجود دارد. اصلا شما توجه کنید؛ کارگردان‌هایی که در سی سال گذشته فعالیت داشته‌اند پنج، شش سال است که کار نمی‌کنند. چرا خبری از آنها نیست؟ افراد متعددی را می‌توانم نام ببرم. نادر برهانی مرند، دکتر قطب الدین صادقی، محمد رحمانیان، کوروش نریمانی، منیژه محامدی، میرمنتظمی، محمود عزیزی، محمد مساوات، محمد چرمشیر، دکتر علی رفیعی و همایون غنی زاده و خیلی‌های دیگر. این هنرمندان کجا هستند؟! هنرمندانی داریم مثل علیرضا نادری که در این مملکت درس خوانده‌اند و قلم زده‌اند و یواش یواش تجربه کسب کرده‌اند. آرش دادگر، محمد یعقوبی، حمیدرضا نعیمی،‌ حسین کیانی و خیلی‌های دیگر را می‌توان نام برد. بله همینطور است. و این یعنی دیگر جریان تئاتر نداریم. اینها نتیجه سیاست‌گذاری‌های بسیار کودکانه مدیران ماست. تئاتری که فهم مشترک ایجاد می‌کند با این سیاست‌گذاری‌های غلط به سالن عروسی و پیتزا فروشی تبدیل شده است. از دولت جدید چه انتظاراتی وجود دارد؟ مطالبات تئاتری‌ها از رییس جمهور منتخب چه مواردی می‌تواند باشد؟ آقای پزشکیان رییس جمهوری است که هنرمندان به لحاظ فرهنگی دوستش دارند. روشنفکران هم به ایشان علاقمند هستند. بر همین اساس ایشان باید به جریان تئاتر اهمیتی جداگانه بدهند و بدانند این هنر استراتژیک است. همه مباحثی که درباره آنها صحبت می‌کنیم و همه سیاست‌های کلانی که در حال بیان شدن است، تنها زمانی می‌توانند به صورت دقیق و درست تببین شوند که به مفهوم درست عدالت پی ببریم. تمام تئاترهای بزرگ دنیا راجع به مفهوم عدالت بوده‌اند؛ در حالی که این جامعه ماست که به عدالت و صلح نیاز دارد. ما به جز تئاتر کجا می‌توانیم جامعه را در رابطه با عدالت و صلح به فهم مشترک برسانیم؟ شما توجه کنید در این زمینه آثاری نوشته شده است. مثلا نمایشنامه‌ای مثل «عادل‌ها» نوشته آلبرکامو ماندگار درباره همین مفهوم است ماندگار شده است. «دستهای آلوده» و «چرخدنده» نوشته ژان پل سارتر نیز از این دسته آثار هستند. نقش وزیر ارشاد و وزارت ارشاد و معاونت هنری را در بهبود اوضاع فرهنگی و هنری کشور، بخصوص در زمینه تئاتر، چگونه می‌بینید؟ به طور مشخص نقش وزیر ارشاد بسیار مهم است. باید بگویم فرهنگ ما در حال حاضر سیاسی شده است در صورتی که نباید اینطور باشد. در واقع این سیاست ماست که باید در حوزه هنر فرهنگی شود. تئاتری که نقد کند و بر اساس نقد روی صحنه برود نتایج خوبی را دربرخواهد داشت. آیا برای یک کشور از این تبلیغ بزرگتر، وجود دارد؟ این اتفاق نشانه آزادی و دموکراسی است. این اتفاق نشانه فهمیدن است و گویای راحتی هنرمندان یک کشور است. تئاترها باید تا آنجا که قانون اساسی اجازه می‌دهد، کار شوند و باید بگویم این قضیه نکته دراماتیک ماجراست. متاسفانه الان اشکال‌هایی از تئاترها گرفته می‌شود که مبنای قانونی ندارند. نه در قوانین بالادستی به این موارد پرداخته شده و نه در بخش‌های دیگر و سیاست‌های فرهنگی. آیا امنیت از این بالاتر داریم که به طور مداوم تئاتر در کشور روی صحنه برود و آثار حرف‌های خودشان را بزنند؟ تئاتر اساسا یعنی نقد. تئاتر مجیز‌گو نیست. سال‌هاست که بارها و بارها گفته‌ام نقد باید همراه با امید و درجهت رشد باشد. و این یعنی نقد سازنده و همراه با آبادانی! نه نقد همراه با عناد و دشمنی. کسی با مملکت خودش دشمنی نمی‌کند. از طرفی آنهایی که درزمینه تئاتر تبلیغی فعالیت داشته‌اند. ضعیف کار کرده‌اند. معمولا این دسته از افراد دست چپ و راست‌شان را نمی‌شناسند! طرف بیست، سی میلیارد یا چهل میلیارد تومان پول گرفته و اصطلاحا آمده و اثری را کارگردانی کرده است. در نهایت وزیری باید سر کار بیاد که مستقل باشد و طی روالی بلندمدت برای فرهنگ این کشور دل بسوزاند! و نه برای جناح‌ها! او باید برای هشتاد میلیون ایرانی کار کند نه جناح‌ها و افرادی خاص. خدا نگذرد از کسی که این تعریف را ارائه داد که تئاتر باید درآمدزا باشد. اگر حافظ می‌خواست غزل‌هایش درآمدزا باشند یا مثلا اگر قرار بود «شاهنامه» درآمدزا باشد،‌ ما به چه نتایجی دست می‌یافتیم؟! یا مثلا اگر شخصی چون اکبر رادی می‌خواست با آثارش درآمد کسب کند، ما به چه نتایجی دست پیدا می‌کردیم؟ وضعیت فعلی نمایش و تئاتر کشور را چگونه می بینید؟ باید بگویم نمایش ملی ما نابوده شده و تئاتر تجربی‌مان از بین رفته است. نمایش دانشگاهی ما هم با زورو فقط و فقط با عشق بچه‌هاست که هنوز وجود دارد. آنها با پول تو جیبی و آنچه جمع کرده‌اند؛ تئاتر کار می کنند. آنها با همین پول سالن کرایه می‌کنند. خدا نگذرد از کسی که این تعریف را ارائه داد که تئاتر باید درآمدزا باشد. تئاتر مصداق مادر است چون مادر هنرهاست. اگر حافظ می‌خواست غزل‌هایش درآمدزا باشند یا مثلا اگر قرار بود «شاهنامه» درآمدزا باشد،‌ ما به چه نتایجی دست می‌یافتیم؟! یا مثلا اگر شخصی چون اکبر رادی می‌خواست با آثارش درآمد کسب کند، ما به چه نتایجی دست پیدا می‌کردیم؟ اینکه تئاتر درآمدزا باشد چه تبعاتی را در پی خواهد داشت؟ سیاست درآمدزایی با تئاتر در کوتاه مدت، بسیار غلط است. تمام کسانی که چنین چیزی را مطرح می‌کنند دانشی نسبت به تئاتر ندارند و تئاتر ندیده‌اند. تولید تئاتر در دیگر کشورها و حتی در ایران روش‌های بسیار مختلفی دارد، که تئاتر تجاری هم یکی از انواع آنهاست؛ اما یکی از آنهاست نه همه آن! سوال دیگر درباره تدوین و اجرای اساسنامه‌ای است که بر اساس اتفاقات مثبت گذشته، نوشته شده باشد و در عین حال بر اساس خیلی موارد، به روز شده باشد. وجود چنین اساسنامه‌ای تا چه حد ضروری است؟ به هرحال هر مدیری که آمده چند سالی بوده و رفته است. مدیران بعدی هم اغلب تفکر و سیاست‌های خودشان را پیاده کرده‌اند. کوتاه اینکه برای مدیر جدید که حمید نیلی است، چه پیام و پیشنهادی دارید؟ من مدیریت نخوانده‌ام و مدیریت هم بلد نیستم، اما باید بگویم تئاتر می‌تواند جهت‌گیری کلان داشته باشد. تولید تئاتر در دیگر کشورها و حتی در ایران روش‌های بسیار مختلفی دارد، که تئاتر تجاری هم یکی از انواع آنهاست؛ اما یکی از آنهاست نه همه آن. در کنار تئاتر تجاری، تئاتر دانشجویی، ملی، سنتی، دانش آموزی و تجربی هم وجود دارد. من نمی‌دانم اساسنامه چگونه باید نوشته و تدوین شد، این سوال را باید یک مدیر پاسخ دهد. آنهم فردی که مدیریت فرهنگی خوانده است. اما، باید بدانیم که تئاتر یعنی فهم مشترک، و خدا کند مدیران ما این را فهم کنند. آن را درک کرده و کمی عمیق‌تر به مسئله بنگرند. و اینکه دقت کنید که تئاتر باید تماشاگر داشته باشد. جذب مخاطب همواره یکی از دغدغه‌های تئاتری‌ها و مسئولان فرهنگی کشور بوده است. به نظرتان تعداد تماشاگران را چگونه می‌توان افزایش داد؟ همانطور که قبل‌تر گفتم در این زمینه باید روی مقوله فروش بلیت و سهم مخاطب کار کنیم. برای این کار دولت باید سوبسیدی را در نظر بگیرد. این سوبسید باید روی بلیت‌ها اعمال شود تا سالن‌های تئاتر پر شوند. واقعا خرید بلیت سیصد هزارتومانی و هشتصدهزارتومانی و یک میلیون تومانی برای قشر کارمند و یک خانواده پنج نفره با زندگی کارمندی، غیر ممکن است. پس با این حساب تئاتر برای کسانی که پولدار هستند به یک تفریح مجلل تبدیل می‌شود و حال در چنین شرایطی هستیم در چنین حالتی طبقه کارگر و کارمند به طور کامل از دیدن تئاتر محروم می‌شوند. اما زمانی که به این دسته از مخاطبان بگوییم شما از کل مبلغ بلیت پنجاه هزارتومان آن را بپرداز و صد هزار تومان یا دویست هزارتومان آن را من می‌دهم و همه اینها دم گیشه حساب شوند، او به دیدن تئاتر خواهد رفت. در این صورت است که می‌توانیم موفق باشیم. آن مدیرانی که می‌گویند تئاتر باید درآمدزا باشند، هدفشان این است خودشان را برای مقام بالاتر شیرین کنند. دیدید در ردیف بودجه صرفه جویی کردند؟! کدام صرفه‌جویی وقتی که هزار ناهنجاری در اجتماع به وجود آمده است! امیر دژاکام طی چند دهه حضورش در عرصه تئاتر همیشه فعال و پویا بوده. همواره با همه دشواری‌ها کار را دست تولید و اجرا داشته یا مشغول نگارش و تالیف بوده است. بله من می‌نویسم. تئاتر تمرین می‌کنم و تئاتر می‌بینیم. واقعا این نمی‌شود که کار نکنیم. قهر کردن هیچ گاه راه‌حل نیست و اعتراض کردن و کار کردن را سازنده‌تر می‌دانم. با این حساب در حال حاضر مشغول چه فعالیت‌هایی هستید. از کارهایی که اخیرا انجام داده‌اید، بگویید. من به تازگی آمده‌ام و «یو تئاتر» را تعریف کرده‌ام. واژه «یوتئاتر» به صورت کامل‌تر «یوتیوب تئاتر» است که از «یوتیوب» می‌آید. همان مجموعه برنامه‌هایی که درباره آموزش بازیگری و تکنیک‌های بازیگری است؟ بله و تا به امروز با جوان‌ها و دانشجوها سه «یوتئاتر» ضبط کرده‌ام که هر کدام بیست دقیقه هستند. چون هزینه‌ها زیاد می‌شوند و امکان بیشتری ندارم، زمان را بیست دقیقه در نظر گرفته‌ام. کار دشوار است اما با این حال ماهی یک تولید داریم. در حال حاضر هم مشغول تمرین نمایش «دایره قفقازی» هستم. من چهل سال است که کارگردانی می‌کنم و به گمانم این اثر چهاردهمین یا پانزدهمین کار من است. آیا مطلبی ناگفته مانده است؟ خیر فقط اینکه اگر قرار است کمیسیون فرهنگی بودجه‌هایی را بنویسد و تعریف کند و اگر قرار است این بودجه به کارگردان‌های تئاتر ایران داده شوند، باید منتظر بمانیم. تا این موارد عملی نشود، نمی‌توان درباره آنها صحبت کرد. ]]> تئاتر و موسیقی Sat, 12 Oct 2024 07:06:44 GMT http://www.honarnews.com/vdchqmnw.23nw6dftt2.html http://www.honarnews.com/vdcdsk0n.yt0nj6a22y.html به گزارش هنرنیوز ، روز چهارشنبه هجدهم مهرماه جمعی از گیتارسازان ایران با هدف شناخت بیشتر از یکدیگر و بیان مشکلات و دغدغه های صنف خود در فرهنگسرای ارسباران گردهم آمدند. در این برنامه که شاهرخ حاتمی بازرس کانون سازندگان ساز و مجتبی نوابی عضوهیات مدیره کانون سازندگان ساز خانه موسیقی نیز، حضور داشتند ؛ دکتر سیمون آیوازیان از مهمان ویژه گیتارسازان به بیان نظرات تخصصی خود به عنوان یک نوازنده پرداخت. در این برنامه همچنین هیاتی متشکل از بابک شیدایی ، حسن دیمه ای ، میثم عامر ، هومن نصری ، محسن بیگدلی ، سعید سلیمی و مهدی افشار با جستجو و دادن فراخوان ؛ از گیتار سازان سراسر ایران خواستند که همواره در چنین نشست های تخصصی حضور فعالی داشته باشند. بنا به این گزارش ، دراین جلسه تخصصی ؛ مشکلات گیتار سازان مطرح و با ارائه سرفصل هایی ، هر کدام از نکات به صورت جداگانه مورد بحث و گفتگو قرار گرفت . یکی از مشکلات این صنف که همیشه موجب برهم زدن زندگی ساده و آرام سازنده گان گیتار می شود بحث «بیمه» است که در این برنامه نیزبه آن پرداخته شد و مسائل دیگری از اهمیت بیمه و نپذیرفتن گیتاراز سوی سازمان صنایع دستی! تا ارائه راهکار برای بالا بردن سطح کیفی محصولات این صنف ، مطرح شد. میثم عامر و بابک شیدایی بر اهمیت کیفیت گیتارسازی تاکید کردند و یکی از اهداف این نشست را پیدا کردن راهی برای آموزش در سیستم گیتار سازی عنوان کردند. حسن دیمه ای نیز، خواهان تعامل دانش با پژوهش شد و به اهمیت تعامل در صنعت گیتارسازی اشاره کرد و داشتن اتحاد دررفع موانع را به صورت جمعی و نه فردی راهی برای برداشتتن سدهای گیتارسازی و پیشرفت دراین حرفه دانست و برگزاری نمایشگاه فصلی درکشور را پیشنهاد کرد. در بخش دیگری از این برنامه ، میثم عامر بر اهمیت سطح کیفی و سواد سازسازی تاکید کرد و استفاده از علم و دانش در کنار تجربه و مهارت را مورد اشاره قرار داد. وی همچنین از پرهیز از نگاه صرف به خارج از کشور و بودن این علم و تجربه در داخل کشور خبر داد و خواستار حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، صنایع دستی و صنعت معدن از این هنر شد. بابک شیدایی ، دیگر هنرمند عرصه موسیقی ، خواستار سطح کیفی و استاندارد های گیتار سازی و تهیه متریال با کیفیت برای هنرمندان و زحمت کشان این صنعت شد و بر پیگیری برای به رسمیت شناخته شدن این عزیزان توسط مراجع دولتی و وزارتخانه های ذیربط تاکید کرد و همچنین خواستار دوری از اختلاف و حرکت جمعی شد. در پایان نیز، گیتارسازانی که از سراسر ایران دراین برنامه حضور داشتند با طرح سوال و مشارکت دراین گفتگو، فضای دوستانه و تخصصی را رقم زدند. ]]> تئاتر و موسیقی Sat, 12 Oct 2024 06:36:06 GMT http://www.honarnews.com/vdcdsk0n.yt0nj6a22y.html http://www.honarnews.com/vdcepn8o.jh8opi9bbj.html به گزارش هنرنیوز ، در پنجم مهرماه و برای اولین بار شب سنتور در یک نشست تخصصی در کوشک باغ هنر برگزار شد. برنامه با خوش آمد گویی مجری و سپس پخش دو فیلم کوتاه آغاز شد که اولی تجزیه تحلیل علیرضا جواهری در مورد نوازندگی زنده یاد فرامرز پایور و پرویز مشکاتیان و تاثیر پذیری و وجوه مشترک این دو نوازنده برجسته در روند سنتور نوازی بررسی محتوای اصلی آن بود. در ادامه ، رضا شفیعیان آهنگساز و نوازنده برجسته سنتور در خصوص فعالیت هنری خویش و گذشتگان در قالب فیلمی کوتاه پخش شد. رحیم مشاعی معاون هنری مجموعه باغ هنر نیز در این برنامه با خیر مقدم به حاضرین ؛ اولویت های فرهنگی خود و همکارانشان را در برگزاری این مراسم بیان کرد و در ادامه خانم عرب گل ، مدیر عامل موسسه فرهیزش خلاصه ای از فعالیت های سالهای اخیر را بیان وادامه این نوع برنامه ها و ضرورت آن را برای حاضرین ، حائز اهمیت دانست. در بخش دیگری از برنامه نیز ، حامد موسوی ، مجری کارشناس این بخش با بیان مقدمه ای ؛ سوالاتی را مطرح و بحث نشست را آغاز کرد. سخنران اول مجید کیانی ردیف دان ،پژوهشگر و نوازنده پیش کسوت سنتور در پاسخ به کارشناس برنامه در مورد حبیب سماعی گفت: استاد ابوالحسن صبا با زحمات خود سنتور نوازی سماعی را به نسل بعد منتقل و به نوعی استاد همه سنتور نوازان ایشان بودند و عشق در کار را از مهمترین عوامل در هنر خواندند و ضمن قدردانی از برگزار کنندگان این برنامه ، مختصری در مورد چگونگی ورود به عالم سنتور نوازی و معلمین خود از جمله آقایان صادقی و محمد حیدری و نور علی خان برومند یاد کرد و دلیل علاقه به شیوه سماعی را شخصی بیان کرد و برای درک بهتر این شیوه مخاطبان را به بررسی آثار خود دعوت کرد. مجری با اشاره به تاثیر استاد صبا در روند رو به رشد سنتور از سخنران بعدی ( میلاد کیایی. آهنگساز و نوازنده صاحب سبک ) در مورد چگونگی بوجود آمدن سبک و شیوه نوازندگی سوال کرد و ایشان عشق و علاقه به رشد و شکوفایی در هنر را در بوجود آمدن شیوه سنتور نوازی بیان کرد و خود را مدیون پدر و برادر خود ایرج کیایی که از شاگردان استاد صبا بوده دانست که با گذشت دوران نوجوانی با رویکردی متفاوت به نوازندگی پرداخته و به تدریج شیوه خود را در این راه ادامه داده است. کیایی به مسئله تعداد خرک‌های سنتور که از ابداعات استاد صبا ست اشاره کرد و معتقد بود که سنتور باید هشت خرک داشته باشد و در مورد آواز بیات اصفهان هم معتقد بود که میتواند با توجه به گستردگی قطعات ساخته شده در این مایه ، بعنوان یک دستگاه از سوی متخصصین مطرح شود. مجری در این بخش با اشاره به زحمات استاد پایور و اشاره به تدوین نت نگاری چندین کتاب توسط خانم مینا افتاده نوازنده و مدرس برجسته سنتور از ایشان درخواست کرد در مورد استاد پایور مطالبی را بیان کند که وی با اشاره به فعالیت های خود از حضور در هنرستان موسیقی و تلمذ از سوی معلمین خود همچون محمد حیدری ، ارفع اطرایی و استاد پایور خبر داد و افزود: خصوصیات مهم از جمله نظم و انضباط خاص و مهربانی و جدیت از ویژگی های خاص استاد پایور بود و من خودم را مدیون ایشان و دیگر معلمین می دانم. مجری کارشناس برنامه با طرح سوالی دیگر از رضا مهدوی نوازنده و پژوهشگر سبک های سنتور نوازی ، او را مورد خطاب قرار داد و وی با کلیاتی در مورد شیوه های سنتور نوازی به نوازندگی رضا ورزنده ،فضل الله توکل و منصور صارمی اشاره کرد واین شیوه های اجرایی را بسیار گوشنواز و ماندگار یاد کرد و گفت: سنتور نوازیهایی که امروزه بیشتر بصورت آرپژ و پاساژهای متعدد باب شده است ، مورد قیاس با شیوه های گذشته نیست. در ادامه این برنامه ، ضمن قدردانی ویژه از شاهرخ حاتمی ، محمد حاج کریم و رستم مظاهری که در برپایی این برنامه زحمات زیادی را متحمل شدند. شاهرخ سرلک بر گزاری این مراسم را یک کار گروهی بیان کرد و در ادامه نیز همه شیوه های سنتور نوازی را بر گرفته از دو مکتب سنتوزازی استادان صبا و پایور دانست و تاکید کرد فارغ از همه این سلایق و شیوه ها ، معتقم همه نوازندگان می بایست مهر ورزی پیشه کنند و به هم دیگر احترام بگذارند و بدانند که هیچ شیوه ای نسبت به دیگری برتری نخواهد داشت. یادآوری می شود ؛ اجرای سنتور آرش شاخسار و تنبک وحید خردمند چهار مضراب شور استاد پایور ، اجرای سنتور تارا قهرمان قطعه خزان زنده یا مشکاتیان ، اجرای سنتور استاد میلاد کیایی قطعاتی از موسیقی آذری در کوک غیر مرسوم و اجرای سنتور شاهرخ سرلک در آمد ابوعطا و پیش درآمد اثری از رضا شفیعیان به همراه تنبک فریبرز جعفری کجوراز دیگر بخش های پایانی این برنامه بود.                                                     مجيد معافي ]]> تئاتر و موسیقی Sun, 29 Sep 2024 08:17:12 GMT http://www.honarnews.com/vdcepn8o.jh8opi9bbj.html http://www.honarnews.com/vdcizwa3.t1a3w2bcct.html به گزارش هنرنيوز ، آتیلا پسیانی حتی در دوران بیماری هم از تئاتر دور نبود و قصد داشت نمایشی را با نام «جزیره گنج» روی صحنه بیاورد. او تمرین این اثر نمایشی را آغاز کرد تا آن را به عنوان یکی از آثار گروه تئاتر «بازی» اجرا کند اما با شدت گرفتن بیماری، تمرین این نمایش بعد از مدت کوتاهی تعطیل شد و حالا دخترش، ستاره، قصد دارد با اجرای این نمایش، رویای نیمه تمام پدر را به سرانجام برساند. نمایش «جزیره لؤلؤ» تازه‌ترین کار گروه تئاتر «بازی» اقتباسی آزاد از داستان «جزیره گنج» نوشته رابرت لویی استیونسن که متن آن را آرش نعیمیان و خسرو پسیانی به صورت مشترک نوشته‌اند. این نمایش مهر ماه امسال، همزمان با نخستین سالگرد درگذشت آتیلا پسیانی، در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود و اطلاعات تکمیلی و جزییات بیشتر درباره آن در خبرهای بعدی منتشر خواهد شد. ]]> تئاتر و موسیقی Sun, 15 Sep 2024 07:17:45 GMT http://www.honarnews.com/vdcizwa3.t1a3w2bcct.html http://www.honarnews.com/vdcfxtd1.w6d1magiiw.html به گزارش هنرنیوز و به نقل از دفتر رسانه اداره کل هنرهای نمایشی، همزمان با رحلت پیامبر عظیم‌الشأن اسلام حضرت محمد (ص)، شهادت امام حسن مجتبی (ع) و همچنین امام رضا (ع)، نمایش‌های سراسر کشور از اذان مغرب روز یکشنبه ۱۱ شهریور تا پایان روز چهارشنبه ۱۴ شهریور به صحنه نخواهند رفت. در این ایام، فقط نمایش‌های مناسبتی و دینی با رعایت مقررات شورای ارزشیابی و نظارت و همچنین مقررات سالن‌های اجرا، روی صحنه می‌روند. اجرای دوباره نمایش‌ها، از روز پنجشنبه ۱۵ شهریور ازسر گرفته خواهد شد. ]]> تئاتر و موسیقی Wed, 28 Aug 2024 10:54:14 GMT http://www.honarnews.com/vdcfxtd1.w6d1magiiw.html http://www.honarnews.com/vdcfytd1.w6d10agiiw.html مسلم حاتمي سازنده ويلون و كمانچه در گفتگوی اختصاصی با هنرنیوز از مشکلات عدیده صنف سازسازها بویژه سازندگان ویلون و کمانچه خبر داد و اظهار داشت: یکی از مشکلات عمده ما در این صنف این است که ما اجازه واردات متریال کار خود را نداریم چون ابزارو آلات ساخت ویلون بخصوص چوب و سیم درایران به قدر کافی وجود ندارد. هنگامی هم که ما این ساز را با چوب بومی ایرانی تولید می کنیم برای ارسال به خارج از کشور نیز باز دچار مشکل هستیم چرا که اداره پُست به درستی با ما همکاری نمی کند ؛ یعنی ما نمی توانیم این ساز را به راحتی برای فروش به خارج از کشور ارسال کنیم ، یعنی اداره پُست نه مسئولیت ارسال ساز را می پذیرد و نه تعهدی بابت رسیدن پُست به مقصد قبول می کند! ضمن اینکه هزینه ارسال هم بسیار گران است. گاهی اوقات شده که ساز ارسال شده ، چندین ماه طول می کشد تا به دست مشتری برسد و با وجودی که ما ، بسته بندی ساز را خودمان می پذیریم تا به ساز ضربه نخورد اما باز هم اداره پُست یا قبول نمی کند یا زمان بسیار طولانی به دست مشتری می رسد. به عنوان مثال سازی که برای کشور امارات که درهمسایگی ما قرار دارد پُست می شود ؛ سه ماه طول می کشد تا بدست مشتری برسد یا مثلا به ترکیه ، دو ماه طول می کشد. این پیشکسوت سازنده ساز افزود: سازهای ویلون و گیتار در ایران از بیشترین فروش برخوردارند اما متاسفانه شاهد واردات بی رویه این سازها به کشور هستیم که عمدتا هم از کشور چین وارد می شوند ، درحالی که با این رویه ، هم ارز از کشور خارج می شود و هم سازهای بسیار بی کیفیت چینی وارد ایران می شوند و معمولا چون هنرجویان هم ، آشنایی کافی از کیفیت این نوع سازها ندارند ؛ بازار رقابت داخلی به نفع سازهای چینی دچار آسیب می شوند. ضمن اینکه گاهی اوقات خرید یک ساز چینی از سوی هنرجویان از آموزشگاهها و فروشگاهها، 70 درصد برای این فروشندگان ، سود آور است ! مسلم حاتمی با بیان اینکه شاید در ظاهر؛ قیمت پایین ساز چینی به نفع مشتری باشد اما در واقع چون اکثر مشتریها قادر به تشخیص کیفیت ساز ایرانی با چینی نیستند شاید این اینگونه تصور کنند که ساز ایرانی گران تراست این درحالی است که از نظرما ساز سازها ، اکثر سازهای وارداتی چینی از بس که بی کیفیت هستند به مفت هم نمی ارزند. از سوی دیگر ، سازهای وارداتی چینی موجب ریزیش هنرجویان موسقی شده چون بالغ بر80 درصد هنرجویان ، قادر به زدن ساز با این نوع سازهای وارداتی نیستند و جالب اینجاست که 50 درصد از هنرجویانی که سازهای چینی می خرند بعدا مجبورند به اندازه قیمت ساز هزینه کنند تا این سازها قابل نواختن شوند! به گفته این سازنده ويلون و كمانچه ، متاسفانه مرجع تخصصی در کشور وجود ندارد که سازهای وارداتی را عیارسنجی کنند. وی ادامه داد: راهکار ما این است که یک مرجع تخصصی و رسمی ، مسئولیت سازسازها را برعهده بگیرد ؛ این درحالی است که هم اکنون هیج مرجعی ، سازسازها را گردن نمی گیرد. حتی صنایع دستی هم ، مسئولیت ما را قبول نمی کند چون اگر قبول می کرد ما الان باید بیمه می شدیم. من با وجودی که از صنایع دستی مجوز دارم اما همین صنایع دستی ، من را بیمه نمی کند. از سوی دیگر، «خانه موسیقی» هم ، مسئولیت سازسازها را نمی پذیرد چرا که معتقد است ما باید از «صنایع دستی» مجوز داشته باشیم. «صندوق هنر» هم به ما می گوید شما علاوه بر اینکه باید از صنایع دستی مجوز داشته باشید باید از خانه موسیقی هم ، معرفی نامه بگیرید و از« وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی » هم ، باید کارت صلاحیت تدریس داشته باشید تا من شما را بپذیرم ؛ در واقع هیچ مرجعی ، ساز سازها را گردن نمی گیرد. در این میان ؛ سازنده های ویلون و گیتار را که هیچ کس گردن نمی گیرد چون صنایع دستی معتقد است این دو ساز ، سازهای سنتی نیستند درحالی که این دو ساز هم با دست ساخته می شوند. مسلم حاتمی تاکید کرد: کسی پاسخ ما را بدهد اگر ویلون و گیتار را صنایع دستی ؛ ساز سنتی نمی داند پس همان بهتر که این سازمان ، نامش را از «صنایع دستی» به «صنایع سنتی دستی» تغییر دهد تا تکلیف ما هم مشخص شود. این استاد سازنده ساز در پایان با اشاره به خانه موسیقی گفت: معتقدم باید صنف سازسازها را خانه موسیقی بیمه کند نه صندوق هنر؛ اما متاسفانه خانه موسیقی در حال حاضر، هیچ اعتباری ندارد . شما هم اکنون اگر نامه ای از سوی خانه موسیقی بابت هر موضوعی داشته باشید این نامه هیچ اعتباری برای هیچ جا ندارد و گویا خانه موسیقی که می توانست مرجعی رسمی و تخصصی در زمینه موسیقی و ساز باشد از هویت کاری خویش ، بسیار به دور مانده است. گفتگو از : مجید معافی ]]> تئاتر و موسیقی Mon, 26 Aug 2024 08:28:05 GMT http://www.honarnews.com/vdcfytd1.w6d10agiiw.html http://www.honarnews.com/vdcjmieh.uqehvzsffu.html به گزارش خبرنگار هنرنيوز ، با حضور جمعي از اساتيد ساز ساز ، جلسه داوری کارت صلاحیت ساز سازی در تاریخ ۳۱ مردادماه ۱۴۰۳ در کارگاه موزه موسیقی برگزار شد. این جلسه با حضور حدود بیست نفر از متقاضیان دریافت کارت صلاحیت تدریس در این رشته برگزار شد و اين متقاضيان به صورت علمی و عملی از سوي جمعي از اساتيد ساز ساز همچون بیاض امیر عطایی، میلاد کیایی، مجتبی نوابی و شاهرخ حاتمی مورد داوري قرار گرفتند. بنا به اين گزارش ، نتیجه این آزمون به صورت پیامک از سوی خانم امیر سلیمانی نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اطلاع رسانی خواهد شد و در صورت قبولی ازمون به مراحل بعدی راهنمايي خواهند شد. اين آزمون معمولا ، سالی دو بار به همت نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و داورهای منتخب برگزار و صلاحیت افرادی که متقاضی تدریس ساز سازی هستند نيز مورد بررسی قرار خواهند گرفت. مجيد معافي ]]> تئاتر و موسیقی Sat, 24 Aug 2024 05:56:00 GMT http://www.honarnews.com/vdcjmieh.uqehvzsffu.html http://www.honarnews.com/vdcdzk0n.yt0nf6a22y.html به گزارش خبرنگار هنرنيوز ،‌ در آخرین روزهای مردادماه و نزدیک به ایام اربعین سید و سالار شهیدان (ع) به همت دفتر موسیقی حوزه هنری، آیین رونمایی از اولین ردیف آوازی تعزیه ایران برگزار شد. این اثر با اجرای سیدمحسن هاشمی و نوای نی سعید نبئی به روی صحنه رفت و برای دقایقی اشک بر گونه میهمانان نشاند. سعید بیابانکی غزلسرا و شاعر شناخته شده آیینی به عنوان مجری این رویداد ضمن اشاره به مهر ایرانیان به اهل بیت (ع) و هر آنچه که رنگ و بویی از این خاندان دارد گفت: هر ایرانی اهل ذوقی به تعزیه علاقمند است. هرکس که دل در گرو محبت آل الله (ع) دارد، تعزیه را دوست دارد. یک قصه بیش نیست غم عشق ، وین عجب / کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است تلفیق تعزیه با ذوق ظریف ایرانی احمد رمضی مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری این آلبوم را اثری راهگشا برای همه هنرمندان دانست و اظهار داشت: هر کدام از این گوشه‌ها گنجی هستند که نه فقط عزیزانی که در فضای تعزیه هستند بلکه همه دوستان در فضای سرود، شعرهای آیینی، حتی مداحان عزیز می‌توانند از آن استفاده کنند. به گفته استاد فتحعلی بیگی انتشار این ردیف آوازی با مشکلات و سختی‌هایی همراه بود. داود فتحعلی بیگی هنرمند و پژوهشگر عرصه هنر در مورد سختی‌های انتشار این آلبوم بیان کرد: مدت‌ها بود دنبال این بودیم که برای این اثر بانی پیدا کنیم. جای تاسف داشت که ادعای همراهی زیاد بود، ولی آن قدم لازم را نمی‌دیدیم که برای انتشار این اثر برداشته شود. اگر مسئولی ذوق و شوق و رابطه عاطفی نسبت به ایران داشته باشد، قدمی برمی‌دارد. برای همین اغلب جوشش‌ها برای حفظ و نگهداری و اشاعه هنرهای ایرانی اعم از آیینی و غیرآیینی، جوشش‌های فردی بوده. وی اضافه کرد: ضرورت این اقدام جناب هاشمی که البته از دفتر ادبیات و هنر که زیر نظر سازمان تبلیغات بود شروع شد که کارهای قابل توجهی کرده بودند در ارتباط با نوحه‌ها. از آنجایی که متاسفانه در دهه‌های اخیر تعزیه در بسیاری شئون از هنر رنگ‌های صحنه گرفته تا لباس دچار آسیب‌هایی شده است، برای اینکه این هنر سنتی متر و معیارهایش مشخص شود، از آقای هاشمی خواهش کردم این نسخه را بخواند و این کار را به انجام رساند. اما درخصوص ترکیب هنر ایرانی با تعزیه، فتحعلی بیگی با اظهار تاسف از اینکه ما نتوانستیم میراث‌دار خوبی برای هنر تعزیه باشیم گفت: اما ایرانی‌ها برای اینکه بتوانند از موسیقی ایرانی نگهداری کنند، رفتند سراغ تعزیه و آن ذوق ظریف ایرانی باعث شد که یک هنر بی‌نظیر خلق کردند. اجرای پرده تعزیه حضرت مسلم و شعرخوانی عاشورایی پس از سخنان استاد فتحعلی بیگی، نوبت به اجرای پرده‌ای از تعزیه حضرت مسلم رسید. این تعزیه اولین پرده از مجموعه تعزیه‌هاست که با حضرت مسلم شروع می‌شود و با آتش‌زدن خیمه‌ها و کاروان آزادگان تمام می‌شود. محسن هاشمی برای اجرای این تعزیه به روی صحنه رفت و استاد سعید نبئی این اجرا را با نوازندگی ساز ترومپت در سبک تعزیه همراهی کرد. اجرای این پرده مورد توجه حضار و اساتید موسیقی و هنرهای نمایشی حاضر در سالن قرار گرفت. در ادامه از شاعر نام‌آشنای آیینی محمود حبیبی کسبی، مدیر دفتر ادبیات آیینی مرکز آفرینش‌های ادبی دعوت شد تا با شعرخوانی عاشورایی خود احساس جاری پس از تعزیه حضرت مسلم را تکمیل و رقیق کند. کسبی عرض ارادت خود به آستان حضرت اباعبدالله ع را با این مطلع از اشعارش شروع کرد: شنیدم از لب باد صبا حسین حسین / نوای ما، دم ما، شور ما حسین حسین محرم از سفر آمد به گوش دل بشنو / شنیده می شود از هر کجا حسین حسین و در ادامه با این بیت درمورد عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری (س)، شعرخوانی خود را به پایان برد: خروش شعله‌ورش ریخت آبروی ستم را / به ذوالفقار کلامش از آتش آب گرفته چو زینب پدری مثل حیدر است همین بس/ که نام زینب بنت ابوتراب گرفته تعزیه مرکز الحان، نغمات و جلوه‌های موسیقی ایرانی است سعید بیابانکی سپس از استاد مهدی امیرفروغی پژوهشگر ادبیات به ویژه ادبیات دینی دعوت کرد تا درباره دانش موسیقی که در اختیار نوحه‌خوان‌ها و تعزیه‌خوان‌ها قرار گرفته، برای میهمانان سخن بگوید. امیرفروغی از دوره‌ای از تاریخ ایران گفت که بسیاری از موسیقی‌دانان از ایران هجرت کرده و بقیه موسیقیدانان منزوی شده بودند. وی در تکمیل این سخن افزود: تعزیه‌ها و شعائر حسینی و سوگواره‌ها در این دوره رشد پیدا کرد. در این دوره موسیقیدان‌هایی که منزوی بودند، دانش خود را در اختیار نوحه‌خوان‌ها، روضه‌خوان‌ها و کسانی که در مجالس مذهبی فعالیت می‌کردند قرار دادند. از این دوره به بعد اگر کسی می‌خواست بهترین آوازها را بشنود و با گوشه‌ها و ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنا شود، باید در تکایا، حسینیه‌ها و تعزیه‌ها این الحان را می‌شنید. در دوره قاجاریه بزرگ‌ترین موسیقیدان‌های ما تعزیه‌خوان بودند و بعد از دوره مشروطه، بهترین آوازخوانان ما شاگردان تعزیه‌خوان‌ها بودند. یعنی تعزیه شد مرکز الحان، نغمات و جلوه‌های موسیقی ایرانی. در انتها، مراسم با دعوت از اساتید هنر موسیقی و هنر تعزیه به روی صحنه، جهت رونمایی از آلبوم و امضای پوستر آن و همراهی سید محسن هاشمی به پایان رسید. ]]> تئاتر و موسیقی Tue, 20 Aug 2024 10:08:02 GMT http://www.honarnews.com/vdcdzk0n.yt0nf6a22y.html